HEZITZAILEA ETA MUSIKA

Haurrengan musikarekiko maitasuna pizten ez duen hezkuntza-musika alferrekoa izango da. Alderdi honi dagokionez, hezitzailearen eragina erabakigarria da,

 bera konpositore handien (Bach, Beethoven, Tchaikovsky, Vivaldi,...) obrak entzutean hunkitzeko gai ez bada, haurrei sentsazio horiek transmititzeko beharrik ere sentituko ez duelako.

Nola lortuko du haurrak musika “bizitzea”, gainera, edozein musika-lanek dituen ñabardurak bereizteko gai ez bada; handitzen eta txikitzen den intentsitatea, bizkortzen edo moteltzen den denbora, E. Jaques-Dalerozek dioen bezala, musikak “igo, hazi edo aletu egiten delako nahiz amets batean bezala lasaitu, xuxurlatu eta marmar egiten duelako” sentsazioa ematea eragiten dutenak, hain zuzen.

Are okerragoa da musika interesatzen edo gustatzen ez bazaio, orduan sentsazio negatibo hori haurrari transmitituko baitio, honek helduarengandik datorren edozein jarrera hartzen duen modu berean. Ez da logikoa jarrera batzuk komunikatu nahi izatea, norberak ulertzen ez dituenean edo haien baliagarritasunaz konbentzituta ez dagoenean.

Hezitzailea arduratsua bada, soinuaren fenomenoarekiko interesa izan eta bere kultura musikalaz kezkatu behar du, ahal duen guztietan musika ona entzunez eta musika-tresna errazen bat joaz. Era berean, haurrari adibideekin irakatsi ahal izateko behar duen prestakuntza teknikoaz ere arduratu beharko du, proposatutako jarduerek hezitzaileak berak exekutatzen dituenean garrantzi berezia hartzen dutelako, batez ere haurraren bizitzako lehen hiru urteetan.

Haurrarengan musikarekiko interesa pizteko aukera ugari galtzen dira, hezitzailearen prestakuntza eskasaren ondorioz. Gerta daiteke honek haurren sentimenduak eta premiak (beti familia-inguneak edo beste batzuek baldintzatutako eraginei lotuta daudenak) ulertu eta susmatzeko ahalmen naturala izatea eta abesti berri bat irakasteko edo erritmo berri bat sartzeko une egokia aurkitzea. Kasu honetan, musika-hezkuntza emateko behar diren gaitasunak ez izan arren, komeni da esperientzia sentimenen mailan egitea, harreman afektiboa eta estimulatzailea izango baitira, gaitasun pedagogikoarekin batera, jarduera horien lorpena erabakiko dutenak.

Halare, zalantzarik gabe, emaitzak hobeak izango dira, hezitzaileak aldez aurretik musikari eta gorputzari dagozkien baldintza egokiak baditu, hauek lortu nahi diren helburuak segurtasunez eta eraginkortasunez garatzea ahalbidetuko baitiote.

Dena den, dakigunez, ez dago esperientzia bera baino maisu hobeagorik, hezitzaileak informatu eta egungo joera metodologikoak ezagutu behar ditu, bai eta bere prestakuntza pertsonalerako eta etapa honetako aplikazio didaktikorako bibliografia espezializatua ere; gainera, musikako profesionalen baten laguntza onartu behar du, alderdi tekniko eta pedagogiko batzuetarako.

Hezitzaileak oinarrizko musika-prestakuntza izatea oso garrantzitsua da, haurrak eredutzat hezitzailea hartzen badu, harengandik jasotzen dituen ezaugarri eta akats berberak barneratuko ditu, zalantzarik gabe. Beraz, ahots politarekin abestuko du, erritmoei eta melodiei espresioa emango die, graziaz mugituko da edo sinfonia eder bat entzuteak erakarri egingo du, baldin eta hezitzaileak ezaugarri horiek baditu.